دروازه قرآن در شمال شرقي شيراز در ميانه كوه‌هاي بابا كوهي و چهل مقام،در تنگ الله اكبر قرار دارد. وجه تسميه اين بنا به خاطر قرآني است كه در درون اتاقكي بر بالاي اين بنا جاي داده شده است.در گذشته شيراز داراي ۶دروازه بوده است كه عبارتند از،دروازه قرآن،دروازه اصفهان،دروازه قصابخانه،دروازه سعدي،دروازه كازرون و دروازه شاه داعي الي اله كه تنها يكي از آنها باقيمانده است كه همان دروازه قرآن است واز نظر قدمت اهميت ويژه‌اي دارد.در اين بنا آياتي از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور آن نقش كرده‌اند.
اين دروازه ابتدا در زمان عضدالدوله ديلمي ساخته شده بود و در آن قرآني قرار دادند تا مسافران با گذر از زير آن قرآن متبرك شوند.كريم خان زند در دوره زنديه اين دروازه را بازسازي كرد و يك اتاق به بالاي آن افزود و همچنين دو جلد قرآن بزرگ به خط ابراهيم بن شاهرخ تيموري،در اتاقك بالاي آن جاي داد.در حال حاضر اين قرآن ها در موزه پارس شيراز نگهداري مي شوند.در دوره قاجاريه به دليل وقوع چند زلزله،دروازه قرآن دچار صدمات بسياري شد كه توسط محمد زكي خان نوري تعمير شد.مردم شيراز قديم، اول هر ماه قمري با عبور از زير قرآن كه آن را به حضرت علي (عليه‌السلام) منتسب مي‌دانستند خود را در برابر خطرها و بلاها بيمه مي‌كردند. اين بنا در سال ۱۳۱۵ توسط شهرداري تخريب شد. دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسي با همت يكي از بازرگانان شيراز به نام حاج حسين ايگار، با فاصله كمي از دروازه كهن ساخته شد.
دروازه قرآن آرامگاه خواجوي كرمان، كمال الدين ابوالعطا محمد بند علي بن محمود كرماني مي باشد.وي متولد ۱۵ شوال سال ۹۶۷ هجري قمري مي باشد.او در سن جواني مشغول به كسب علوم متداول آن زمان و دريافتن رموز شاعري در زادگاه خود شد.